KOŁO ELEKTRYKÓW patrz również 1928/9

 

Kazimierz Kolbiński, Marek Lepa

 

Zebranie organizacyjne Koła Elektryków pod przewodnictwem kol. Janusza Groszkowskiego odbyło się w grudniu 1915 r. Na zebraniu tym wyłoniono komisję statutową. Na zebraniu 29 lutego 1916 roku przyjęto statut oraz wybrano tymczasowy Zarząd z kol. Czesławem Rudzińskim na czele. Opiekunem Koła został Rektor prof. Zygmunt Straszewicz.
Początkowa działalność Koła to: biblioteka, powstająca częściowo z darów kolegów i częściowo z subsydiów Politechniki; wycieczki do elektrowni i fabryk;

 

 

komisja dochodów niestałych, organizująca odczyty Z dziedziny elektrotechniki; wreszcie wydanie skryptu z dziedziny „Mechaniki teoretycznej” prof. Z. Straszewicza. Zarząd Koła wystawiał członkom legitymacje (rys. 5.12), które do dziś stanowią cenną pamiątkę. Później zaniechano wydawania członkom Koła legitymacji członkowskich.
Koło Elektryków bierze również udział w wydawaniu „Czasopisma kół naukowych”. Koło Elektryków ma 30 członków, kiedy działalność jego ustaje, gdyż w listopadzie 1918 r. wszyscy studenci wstępują „do wojska". Po przerwie wojennej Koło wznawia swą działalność dopiero wiosną 1921 r. Na zebraniu, które ma charakter organizacyjny, . W kwietniu 1921 r. jest tylko jeden członek dawnego Zarządu, kol. Adolf Morawski, który to zebranie otworzył. Wprowadzono poprawki do statutu, a działalność Koła ograniczyła się do spraw wyłącznie naukowych. Koło Elektryków bierze czynny udział w tworzeniu Związku Kół Naukowych oraz współpracuje przy tworzeniu nowego organu Kół Naukowych „Ars Technica”. W roku akademickim 1922/1923 liczba członków Kola Elektryków wynosi już około 300. Koło wkrótce po uruchomieniu rozpoczęło akcję pośredniczenia w uzyskaniu praktyki wakacyjnych ale już w roku akademickim 1922/1923 sprawę praktyk wakacyjnych przejął Dziekanat, pozostawiając Kołu przeprowadzenie „dzielenia praktyk studenckich". Od roku 1925 Koło przydzielało również praktyki we Francji, które otrzymało dzięki staraniom prof. Kazimierza Drewnowskiego.
9 grudnia 192 r. na Walnym Zebraniu Bratniej Pomocy zapadła uchwała usuwająca z Bratniej Pomocy studentów wyznania mojżeszowego i pochodzenia żydowskiego. Analogiczną uchwalę podjęto na zebraniu nadzwyczajnym Koła Elektryków.
4 października 1923 została uruchomiona w Babicach radiowa stacja transatlantycka. Uroczyste otwarcie odbyło się w obecności prezydenta Stanisława Wojciechowskiego. Koło Elektryków zostało zaproszone na gospodarzy uroczystości. Nagrodą za pełnienie funkcji było 20 dolarów, za które postanowiono kupić sprzęt instalacyjny i uruchomić Biuro Instalacji Elektrycznych. Kredyt na potrzebne materiały otrzymano w firmie Polski Siemens. Były to czasy kiedy elektryfikowano w Warszawie dużo mieszkań prywatnych i zamówień było bardzo dużo.
Biuro pracowało przez przeszło rok i zostało zlikwidowane, gdyż nie mogb sprostać zamówieniom z powodu braku chętnych do pracy kolegów. Rygory uczelniane nie pozwalały na poświęcenie większej liczby godzin na pracę przy wykonywaniu instalacji elektrycznych.
W dniu 21 stycznia 1925 r. utworzono w Kole Sekcję Radiotechniki i Prądów Słabych. Jednym z zadań tej Sekcji było popieranie radioamatorstwa. W tymże roku nawiązano stosunki z Kołem Elektryków Politechniki Lwowskiej. Grupa kolegów ze Lwowa odwiedziła Warszawę. Odbyły się rozmowy na tematy związane z pracami Kół i zwiedzono radiostację transatlantycką w Babicach.

 

 

5.13. Zarząd Koła Elektryków PW w marcu 1935 r.

Siedzą od lewej: Józef Prószyński (wiceprezes), Stefan Kwiatkowski (wiceprezes), Juliusz Grabowski (prezes), prof. Mieczysław Pożaryski (dziekan Wydziału), prof. Roman Trechciński (kurator Koła Elektryków), Maria Lewandowska, Tadeusz Rutkowski.

Stoją od lewej: Tadeusz Kasiński, Piotr Janicki, Józef Kołakowski, Zygmunt Jarkowski, Jerzy Jarmicki, Włodzimierz Żurniewicz, Marian Sowiński, Zdzisław Grunwald, ..., Zygmunt Lipka, Jerzy Gliński, Tadeusz Stępniewski, Bohdan Walentynowicz, Stanisław Krukowski, Czesław Rukszto, ...

 

5.14. Zarząd Koła Elektryków 1937 r.

Od lewej siedzą: Erazm Ciołczyk, Tadeusz Kasiński, Jan Chwalibóg, Stefan Kwiatkowski, prof. Mieczysław Pożaryski, prof. Roman Trechciński, Maria Klim-Jarmicka, Alfons Mlodwiki, Jerzy Gliński
Stoją: Jerzy Ptaszycki, Stanisław Gloger, Jerzy Eichman, Michał Wiland, Tadeusz Butkiewicz, Zbigniew Tarłowski, Wiesław Eismontt, Tadeusz Skarżyński, Jerzy Jarmicki, Władysław Gluziński, Leszek Kaniewski, Władysław Nowakowski, Władysław Sroczyński.

W lecie 1925 roku odbył się w Warszawie Kongres Międzynarodowego Związku Studentów. Z tej okazji zorganizowano wystawę prac dyplomowych Politechniki. Pi zed Kongresem powołano w 1924 roku, Komitet porozumiewawczy studentów uczelni warszawskich Prezes kola Elektryków był przewodniczącym tego Komitetu, a Koło brało duży udział w organizacji wystawy prac.

W roku 1921 Koło Elektryków brało czynny udział w organizowaniu balów Bratniej Pomocy - członkowie Koła pełnili funkcje gospodarzy i uczestniczyli w rozsprzedaży biletów. W maju 1923 Koło zorganizowało pierwszą „Czarną Kawę” w gmachu Stowarzyszenia Techników przy ul. Czackiego, a w lutym 1924 r. odbył się pierwszy bal, powtarzany następnie corocznie, z którego dochód przeznaczano przeważnie na zakup książek do biblioteki.
Prezes Koła wchodził w skład Koła Seniorów, które przed każdymi wyborami do Bratniej Pomocy, typowało kandydatów do Zarządu. W kole działało wielu późniejszych naukowców i wybitnych przedstawicieli polskiej gospodarki (rys. 5.13, 5.14).
W roku 1924 został ogłoszony konkurs na znaczek Koła. Zgłoszono dużo projektów, z których został wybrany znaczek pokazany na rys. 5.15. Znaczek uzyskał dużą popularność i był noszony przez wszystkich członków Koła do wojny 1939 r. Jednocześnie wprowadzono w tym samym czasie w Kołach naukowych kolorowe wstążki (bandy). Koło Elektryków ustaliło wstążkę o barwie granatowej i czerwonej.
Po wyzwoleniu w 1945 r., Koło Elektryków reaktywowało się jeszcze w Lublinie, gdy zaczęła się tam organizować Politechnika Warszawska. W marcu 1948 r. powstała Federacja Polskich Organizacji Studenckich (FFOS), która objęła wszystkie powstałe po wojnie bardzo liczne organizacje o różnym charakterze. Do FFOS weszły również Koła Naukowe. W 1950 r. powstałe Zrzeszenie Studentów Polskich (ZSP) ograniczył bardzo zakres działalności zarówno Bratniej Pomocy, jak i Kół Naukowych - ZSP nie miało już charakteru samorządu studenckiego.

Koło Elektryków nie wykazywało zbyt dużej aktywności. W latach sześćdziesiątych inicjowało wygłaszanie referatów przez członków Koła, a następnie pracę członków Koła ostatnich lat studiów w Katedrach, w ramach Gospodarstw Pomocniczych. Do wygłaszania referatów było na ogól bardzo mało chętnych, a jeżeli chodzi o prace w Katedrach, to wynikały różne trudności natury formalnej, a również często brak miejsca i aparatury przy słabym na ogół wyposażeniu uczelni i panującej ciasnocie.

 

 

5.16. Wycieczka Koła Elektryków Studentów Politechniki Warszawskiej do Elektrowni Łódzkiej, w 1935 r.

Na zdjęciu - dyr. Czesław Dąbrowski, zast. prof. Ignacy Dąbrowski, Maria Lewandowska, Stanisław Wóycicki, Tadeusz Butkiewicz, Jerzy Eichman, Bohdan Walentynowicz, Edmund Babicki, Witold Szewel, Władysław Gozdowski, Tadeusz Cholewicki, Tadeusz Stępniewski, Zdzisław Grunwald, Józef Kołakowski;

siedzą - Tadeusz Rutkowski, Stanisław Krukowski, Józef Prószyński, Stefan Kwiatkowski

 
W roku 1958 studenci ostatnich lat zostali wprowadzeni do Warszawskiego Oddziału Stowarzyszenia Elektryków Polskich jako członkowie zwyczajni. W latach sześćdziesiątych Koło Elektryków - dzięki staraniom opiekuna - otrzymało pokój w gmachu Elektrotechniki.
Koło Elektryków prowadziło akcję obozów naukowych. W trakcie tych obozów organizowanych szczególnie licznie w latach 1961-1968 studenci wykonywali wiele prac społeczno-użytecznych na rzecz regionu i ludności okolic, w których przebywali uczestnicy obozu. W trakcie trwania tych wyjazdów prowadzono również różne prace teoretyczne, seminaria i odczyty. Oczywiście obozy takie były połączone z wypoczynkiem, gdyż odbywały się podczas wakacji zimowych czy letnich.
Najczęściej organizowanymi imprezami Koła Elektryków były wycieczki zarówno krajowe (rys4 5.16, 5.17, 5.18), jak i zagraniczne. Jest to kontynuacja wieloletniej tradycji Koła Elektryków.
Bardzo charakterystyczny dla działalności Koła Elektryków jest falowy wzrost i zanik działalności, zależny od liczby i aktywności członków.

 

5.17. Wycieczka Kola Elektryków PW do Fabryki Kabli w Ożarowie w maju 1936 r.

Stoją od lewej: Michał Wiland, Leszek Kaniewski, ..., ..., Jerzy Ptaszycki, Czesław Rukszto, Stanisław Gloger, Wiesław Eysymontt, Jan Chwalibóg, Erazm Ciołczyk, Tadeusz Budkiewicz, ..., ..., ..., ...,  Tadeusz Michejda, Zbigniew Tarłowski, ..., ..., Alfons Mioduski, ...,  Czesław Miller, ..., ...,  Jan Kampiński, Jerzy Wieczorek.

Uwaga: poz. 12, 14, 17 i 20 - zapewne inżynierowie F-ki Kabli w Ożarowie (oprowadzający)

Zbyt rygorystyczne zależności w latach siedemdziesiątych Koła Elektryków od ZSP, a potem SZSP spowocrowaly mniejszą aktywność Kola.
W związku z powstaniem Instytutów na Wydziale powołano Sekcje Koła odpowiadające specjalnościom reprezentowanym przez poszczególne
Instytuty.

  5.18. Wycieczka naukowa studentów Koła Elektryków PW w marcu 1935 r. Prof. Konstanty Żórawski składa wiązankę kwiatów na płycie pomnika Ks. Józefa Poniatowskiego (nad Elsterą) w Lipsku.

Koło otrzymało pracownię techniczną w DS Bratniak, gdzie studenci mogą wykonywać drobne prace naukowo-techniczne.