|
Historia Elektryki Polskiej |
Historia Elektryki Polskiej tom IV
Stowarzyszenie Elektryków Polskich Praca zbiorowa
Wydawnictwa Naukowo-Techniczne Warszawa 1972 |
History of Electricity in Poland vol. 4
Polish Electrical Society Collective work
Scientific and Technical Publications Warsaw 1972 |
1. Wzmianka o działalności Edwarda Potempskiego (s.34).
2. Przedmowa
3. Spis treści
Przedmowa
. |
15 19 |
CZĘŚĆ A. PRZEMYSŁ ELEKTROTECHNICZNY |
21 |
ROZDZIAŁ 1 |
|
PRZEMYSŁ
ELEKTROTECHNICZNY PRZED ROKIEM 1918 —
W. Smoluchowski
|
23 23 27 31 |
ROZDZIAŁ 2 |
|
PRZEMYSŁ ELEKTROTECHNICZNY W OKRESIE
MIĘDZYWOJENNYM (1918— 1939)
. . . . . |
39 39 40 48 30 51 52 55 56 59 |
PRZEMYSŁ MASZYN ELEKTRYCZNYCH
—
W. Smoluchowski
Handel zagraniczny |
66 66 67 73 76 76 77 85 85 86 86 |
PRZEMYSŁ
TRANSFORMATORÓW
L. Zienkowski |
88 94 94 95 113 119 125 126 129 130 |
OGÓLNE OMÓWIENIE BRANŻY APARATÓW ELEKTRYCZNYCH - W.
Smoluchowski |
133 133 135 |
PRZEMYSŁ SPRZĘTU INSTALACYJNEGO I OPRAW
OŚWIETLENIOWYCH -
W. Żemajtis |
137 137 141 145 |
PRZEMYSŁ KABLI I PRZEWODÓW - J. Unrug
Powstawanie przemysłu
|
149 149 153 158 161 |
PRZEMYSŁ AKUMULATORÓW - J. Unrug
Powstawanie przemysłu
akumulatorowego |
162 162 164 167 168 |
PRZEMYSŁ OGNIW I BATERII - J. Unrug
Powstanie przemysłu
ogniw i baterii |
170 170 171 173 174 |
PRZEMYSŁ ELEKTROTERMICZNY - L. Zienkowski . .
Grzejnictwo bytowe |
176 176 179 |
PRZEMYSŁ ŹRÓDEŁ ŚWIATŁA - W. Smoluchowski Rozwój
techniczny światła elektrycznego |
181 181 184 188 190 193 193 |
PRZEMYSŁ ELEKTROTECHNICZNY W POLSCE LUDOWEJ |
195 |
CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA
- L.
Zienkowski
. . |
195 195 197 200 203 206 209 212 |
PRZEMYSŁ MASZYN
ELEKTRYCZNYCH -
L. Zienkowski |
213 215 219 224 226 230 230 243 |
PRZEMYSŁ
TRANSFORMATORÓW -
L. Zienkowski
. |
243 246 249 250 251 255 |
PRZEMYSŁ
PRZEKSZTAŁTNIKÓW -
L. Zienkowski
. |
257 259 260 262 |
PRZEMYSŁ APARATÓW
ELEKTRYCZNYCH -
L. Zienkowski
Aparatura przeciwwybuchowa |
263 264 266 270 271 273 277 280 281 283 287 290 293 297 299 301 303 307 310 313 314 314 317 317 317 317 318 330 |
PRZEMYSŁ SPRZĘTU
INSTALACYJNEGO I OPRAW OŚWIETLENIOWYCH -
W. Żehiczjtis |
331 331 332 335 |
PRZEMYSŁ KABLI I
PRZEWODÓW -
J. Unrug |
340 340 342 347 347 348 348 349 349 |
PRZEMYSŁ AKUMULATORÓW
- J.
Unrug |
349 349 351 352 352 356 |
PRZEMYSŁ OGNIW I
BATERII -
J. Unrug |
357 357 358 358 |
PRZEMYSŁ
ELEKTROTERMICZNY - L.
Zienkowski
. . . . . .
|
361 361 362 370 |
PRZEMYSŁ ŹRÓDEŁ
ŚWIATŁA - W.
Smoluchowski |
370 370 371 373 374 375 377 378 379 383 |
HISTORIE NIEKTÓRYCH FABRYK |
387 |
WSTĘP
ZAKŁADY WYTWÓRCZE APARATURY ROZDZIELCZEJ
A-10 W MIĘDZYLESIU ORAZ ICH POPRZEDNICY |
387
388 471 472 |
Zakłady Wytwórcze Ogniw i Baterii Centra —
Zakład K-7 (dawniej „Centra Zakłady Przemysłowe W. Tonwszewski) |
473 |
CZĘŚĆ B. HISTORIA ROZWOJU INSTALACJI ELEKTRYCZNEJ
|
481 |
ROZDZIAŁ 5
SYSTEMY INSTALACJI |
485 |
ROZDZIAŁ 6 |
493 |
ROZDZIAŁ 7 |
505 |
Gdańsk |
540 |
ROZDZIAŁ 8 |
551 |
ELEKTROTECHNIKA OKRĘTOWA |
551 |
W
czerwcu 1959 r., w czterdziestą rocznicę powstania Stowarzyszenia E1ektryków
Polskich, odbył się XII Walny Zjazd Stowarzyszenia Elektryków Polskich, który
dokonał przeglądu prac SEP i jego roli w rozwoju elektryki polskiej.
Stwierdziliśmy wówczas, jak wielu już odeszło z tych, którzy byli pionierami
polskiej myśli elektrotechnicznej, kształcili kadry polskich elektryków, kładli
fundament pod polską energetykę, polski przemysł elektrotechniczny,
telekomunikację, trakcję elektryczną, tworzyli plany elektryfikacji i walczyli z
obcym kapitałem, eksploatującym nasze dobra narodowe i pracę polskiego
robotnika.
Stwierdziliśmy również, jak wiele świadectw o pracy elektryków polskich jej
wynikach zaginęło bezpowrotnie i jak szybko zaciera się pamięć o tym,
co zdziałano przed kataklizmami wojennymi, zwłaszcza zaś przed okupacją Polski
przez hitlerowskiego najeźdźcę, kiedy to zostały zburzone lub spłonęły
warsztaty pracy i wszystko co było z nimi związane i kiedy zginęło tak wielu
wartościowych ludzi.
Nie możemy przede wszystkim pozwolić na to, aby zatarł się w pamięci fakt, że
elektrycy polscy kierowali się zawsze ideą postępu. Już na Ogólnopolskim
Zjeździe Elektrotechników w Warszawie w dniach 7, 8 i 9 czerwca 1919 r., na
którym zostało powołane do życia Stowarzyszenie Elektryków Polskich, podjęto
między innymi znamienne uchwały o upaństwowieniu komunikacji telefonicznej, w
sprawie upaństwowienia źródeł energii i w sprawie wywłaszczenia gruntów pod
budowę elektrowni i linii elektrycznych. W 1929 r. na progu ciężkiego okresu
gospodarczo-ekonomicznego, zdając sobie sprawę z niemocy ówczesnego rządu, z
braku inicjatywy w kierunku rozbudowy przemysłu, elektrycy polscy zrzeszeni w
SEP postanowili sprawy rozwoju przemysłu elektrotechnicznego i energetyki ująć w
swe ręce. Plany te, wykonywane w ramach pracy społecznej członków SEP, tylko
częściowo mogły być wprowadzone w życie, przeszkodzie pełnej ich realizacji
stanął wówczas brak środków finansowych i brak zrozumienia i pomocy ze strony
rządu.
W 1937
r. elektrycy polscy brali czynny udział w I Kongresie Inżynierów we Lwowie i
razem z innymi rzucili hasło o konieczności likwidowania wyzysku kraju przez
kapitał zagraniczny, o konieczności wprowadzenia nowych postępowych metod i
środków ratowania gospodarki narodowej wobec grożącego bankructwa gospodarki
kapitalistycznej, wreszcie o konieczności oparcia gospodarki narodowej na
metodach planowania.
Podczas ostatniej wojny światowej z myślą o przyszłości i odbudowie zniszczonego
przez hitlerowskiego najeźdźcę kraju w pracach nad planami odbudowy przemysłu I
energetyki przewodzili elektrycy polscy, w podziemiu w kraju i na” obczyźnie,
Powstałe wówczas plany rozwoju energetyki w Polsce stały się podwaliną pod
dynamiczny rozwój przemysłu i energetyki w nowych warunkach w Polsce Ludowej.
Urzeczywistniły się plany SEP z 1919 r. upaństwowienia przemysłu
elektrotechnicznego i energetyki, a Rząd Polski Ludowej w tej dziedzinie
korzystał z pracy społecznej elektryków zrzeszonych w SEP - w stowarzyszeniu,
które już w 1929 r. chciało wziąć udział w rozbudowie gospodarki narodow4
Biorąc to wszystko pod uwagę, XII Walny Zjazd SEP podjął jednomyślną uchwalę o
konieczności jak najstaranniejszego zgromadzenia wszystkiego, dotyczyło
elektryki na ziemiach polskich, uznając, że jest to ostatnia chwila, kiedy można
zebrać i utrwalić to, co pozostało w postaci dokumentalnej i w pa- mięci
ludzkiej, a czego niedługo nie będzie można już odtworzyć.
Wykonując tę uchwalę, Zarząd Główny SEP powierzył Komisji Historycznej SEP
zgromadzenie materiałów, uporządkowanie ich i wydanie „Historii elektryki
polskiej”, obejmującej całość jej dziejów - jej zaczątki na ziemiach polskich
pod zaborami, jej okrzepnięcie w niepodległym państwie w okres międzywojennym i
jej bujny rozwój w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej.
Zamierzenia te znalazły żywy oddźwięk wśród członków Stowarzyszenia. Dzieło,
które oddajemy do rąk Czytelników, jest owocem wieloletniego wysiłku setek
kolegów, specjalistów we wszystkich dziedzinach elektryki, zwłaszcza starszej
generacji; dzięki ich pełnej zapału i ofiarnej pracy Komisja Historyczna mogła
zrealizować powierzone jej zadania.
Inicjatywa Stowarzyszenia Elektryków Polskich spotkała się z poparcia Prezesa
Rady Ministrów, który udzielił Stowarzyszeniu poparcia finansowego.
„Historia elektryki polskiej” składa się z pięciu tomów:
I -„Nauka, piśmiennictwo i zrzeszenia”,
II „Elektroenergetyka”,
III - „Elektronika i telekomunikacja”,
IV - „Przemysł i instalacje elektryczne”,
V
„Trakcja elektryczna”
Polska Ludowa dba o wszystkie pomniki narodowej kultury i cywilizacji w myśl
założenia, że „bez przeszłości nie ma przyszłości”, kultywuje przeszłości, by na
jej fundamentach budować lepszą socjalistyczną przyszłość narodu.
„Historia elektryki polskiej” będzie fundamentem dla rozbudowy polskiej
elektryki we wszystkich jej dziedzinach: nauce, piśmiennictwie, energetyce,
przemyśle elektrotechnicznym i elektronicznym, telekomunikacji i trakcji. jak
również dla działalności społecznej rozwijającej się i ogarniającej coraz
szersze rzesze elektryków polskich.
Syntetycznie ujęte dzieje elektryki polskiej, wielkie osiągnięcia na tym polu,
jak również nieuniknione błędy przeszłości mogą ułatwić wytyczenie kierunków jej
dalszego rozwoju.
W pracach swoich Komisja Historyczna, wobec braku dokumentów, często opierała
się na wspomnieniach członków SEP. Pamięć ludzka, szczególnie w od- niesieniu do
dawnych zdarzeń, może być zawodna i nie obejmować całości poruszanych zagadnień.
Wszystkich tych kolegów, którzy dostrzegą łuki i usterki, prosimy uprzejmie
O nadsyłanie uzupełnień lub
sprostowań w postaci wypowiedzi lub odpowiednich dokumentów, za co już teraz
serdecznie dziękujemy. Nadesłane materiały staną się uzupełnieniem „Historii
elektryki polskiej” i będą przechowywane w archiwum SEP.
KOMISJA HISTORYCZNA
STOWARZYSZENIA ELEKTRYKÓW POLSKICH
Warszawa, luty 1971 r.
"....
Mimo to,
gdy w lutym 1907 r. ruszyła produkcja w Cyrkonie, wyniki były początkowo
bardzo nierówne. Czas świecenia żarówki wynosił raz kilkanaście, a raz
prawie tysiąc godzin; pompy próżniowe, wystarczające do żarówek
węglowych, nie gwarantowały dostatecznej próżni w bańce żarówki
metalowej, a konieczność wykonywania licznych operacji ręcznie, zamiast
automatycznie wpływała również ujemnie na ich jakość. Jednak
kierownictwo techniczne fabryki w osobach inżynierów K. Woyzbuna, E.
Potempskiego, St. Pietraszkiewicza i M. Sołtana potrafiło
zlikwidować wiele z pierwotnych usterek i w 1914 r. produkowano wg
[1.20] 600 000 żarówek rocznie, a według E. Potempskiego [1.17] —
nawet 4 000 żarówek dziennie. Znaczną część tej produkcji (do 75U/o)
wywożono w głąb Rosji. Znamienny dla konserwatyzmu partnerów rosyjskich
przy tych transakcjach jest fakt, że na życzenie części odbiorców,
którzy żądali w żarówkach włókna węglowego, Cyrkon wykonał w latach
1908—1912 pewną liczbę takich żarówek. ..." |