Władze Wydziału

W procesie historycznym tworzenia i działania uczelni wyższych ukształtowały się tradycyjne formy władz uczelni i ich wydziałów. Są to zarówno jednoosobowe organy władzy: rektor, dziekan, dyrektor instytutu, kierownik katedry, kierownik zakładu jak i organy kolegialne: senat uczelni, rada wydziału, kolegium dziekańskie, kolegium instytutu.
Zakres kompetencji i obowiązków władz uczelni i wydziału regulowały ustawy o szkolnictwie wyższym. Stosunki i wydarzenia społeczno-polityczne w latach 1965 ÷ 1990 oraz związane z tym liczne zmiany w ustawach, miały okresowo znaczący wpływ na zakres kompetencji władz wydziału, w tym również na skład rady wydziału.

Dziekan, niezależnie od zachodzących zmian, zawsze reprezentował wydział na zewnątrz, sprawował nadzór i koordynował bieżącą działalność wydziału, wyznaczał zakres obowiązków prodziekanów, przewodniczył obradom rady wydziału i kolegium dziekańskiego, koordynował prace komisji rady wydziału i komisji dziekańskich. Kierował pracą dziekanatu. Dziekan był przełożonym wszystkich pracowników wydziału oraz był przełożonym i opiekunem studentów. Ponadto dziekan „decydował o sprawach zastrzeżonych dla niego w ustawie i statucie szkoły” — cytat z ustawy. Dziekan był z urzędu członkiem senatu uczelni.

Kolegium Dziekańskie, nowe gremium w pionowej hierarchizacji władz wydziału, powstało w roku akademickim 1969/70. Przewodniczącym kolegium był dziekan, a w skład kolegium wchodzili: wszyscy prodziekani, pierwszy sekretarz Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR, przewodniczący Rady Oddziałowej ZNP oraz przewodniczący Rady Wydziałowej SZSP. W późniejszym okresie również przedstawiciel NSZZ Solidarność. Od czasu powołania na wydziale instytutów w 1970 roku w skład kolegium weszli również dyrektorzy instytutów.
Kolegium opiniowało wnioski w sprawach personalnych wszystkich pracowników wydziału. Wnioski zaopiniowane pozytywnie były kierowane na zebrania rady wydziału, pozostałe były zwracane do ew. uzupełnień lub odrzucane. W okresie, gdy były ograniczone kompetencje rady wydziału decyzje kolegium stawały się obowiązujące. Ponadto do kompetencji kolegium należało opiniowanie programów studiów, w tym studiów indywidualnych poszczególnych studentów, rozpatrywanie odwołań studentów od decyzji prodziekanów, oraz opiniowanie wszystkich spraw dotyczących bieżącej pracy wydziału przedkładanych przez dziekana lub poszczególnych członków kolegium. Dziekan i kolegium decydowali o porządku dziennym zebrań rady wydziału.

Rada Wydziału miała kompetencje określane w ustawach o szkolnictwie wyższym. W całym okresie 1965 ÷ 1990 rada wydziału ustalała główne kierunki działalności wydziału, uchwalała (lub tylko opiniowała) projekty planów studiów i programów nauczania, zatwierdzała wnioski w sprawach awansowania pracowników wydziału, zatwierdzała wnioski w sprawie urlopów naukowych pracowników wydziału, powierzała prowadzenie zajęć dydaktycznych osobom spoza wydziału lub spoza uczelni (lub opiniowała wnioski dziekana w tych sprawach). Rada wydziału zatwierdzała roczne sprawozdania dziekana z działalności wydziału. Do istotnych obowiązków rady wydziału należało również przeprowadzanie prawem przewidzianych postępowali w sprawach nadawania stopni doktora nauk technicznych oraz stopni doktora habilitowanego.

W skład rady wydziału wchodzili w całym omawianym okresie profesorowie i docenci ze stopniem doktora habilitowanego, a następnie wszyscy posiadający stanowisko docenta. Zespół ten uprawniony był do głosowania w sprawach nadawania stopni naukowych. Również członkami rady wydziału byli z prawem głosu we wszystkich sprawach, poza nadawaniem stopni naukowych, przedstawiciele wykładowców, adiunktów i asystentów. Od 1970 roku byli to również przedstawiciele PZPR, a ponadto związków zawodowych, organizacji młodzieżowych, instytutów: Matematyki, Fizyki, Nauk Społeczno-Ekonomicznych, Studium Wojskowego oraz pracowników wydziału nie będących nauczycielami akademickimi, w różnych kombinacjach, jak to zostało uwidocznione na rysunkach przedstawiających struktury organizacyjne wydziału w rozdziale 2.
W zebraniach rady wydziału brali udział z głosem doradczym zapraszani rzez kolejnych dziekanów emerytowani profesorowie wydziału jak również zapraszane w konkretnych sprawach osoby nie będące formalnie członkami rady, np. przewodniczący niektórych komisji.
Aż do przełomu lat 1980/198 1 sytuację władz wydziału oraz warunki ich działania dobrze charakteryzuje cytat z „Zarysu historii Wydziału Elektrycznego 1921—1981” [30]  (rozdział: Struktura i władze Wydziału, autor doc. dr. J. Jaworski).
.Począwszy od 1968 r. wzrasta we wszystkich jednostkach uczelni rola partii. Na Wydziale Elektrycznym działa Podstawowa Organizacja Partyjna POP, jej działalnością kieruje egzekutywa z pierwszym sekretarzem na czele. Wraz z powstaniem instytutów powstają instytutowe grupy partyjne, równolegle do nich działa studencka grupa partyjna. Egzekutywa POP uzyskuje decydujący wpływ na politykę kadrową wydziału, na rozdział nagród i wyjazdów zagranicznych oraz na bieżącą działalność wydziału i instytutów. Pierwszy sekretarz POP jest ustawowo członkiem rady wydziału oraz kolegium dziekańskiego, a grupowi kierujący działalnością poszczególnych grup instytutowych są członkami kolegiów instytutowych.”
\V latach 1980 i 1981 do dnia ogłoszenia stanu wojennego, tj. 13 grudnia 1 r., rada wydziału dzieliła się na dwa niezależne ciała kolegialne. Każdemu z nich przewodniczył dziekan. Były to: rada naukowa oraz samorząd działu.
Bez względu na okresowe, ustawowe ograniczenie i zmiany kompetencji dziekana i rady wydziału oraz składu tej rady należy stwierdzić, że w całym omawianym okresie stosunki wzajemne między dziekanami i radą wydziału elektrycznego układały się dobrze nawet w trudnych sytuacjach społeczno-politycznych w kraju.
Poniżej są przedstawieni w porządku chronologicznym kolejni dziekani wydziału oraz ich zastępcy. Wymienione są również komisje i ich przewodniczący powoływane przez władze wydziału, tj. przez dziekana i radę wydziału, jak również pełnomocnicy powoływani przez te władze.
Komisje i pełnomocnicy nie sprawowali wprawdzie bezpośrednio władzy, jednakże zadania, jakie im powierzano odzwierciedlają problemy, które stały przed władzami wydziału i były istotne w poszczególnych okresach. Ponadto będzie to upamiętnieniem tych osób spośród kadry, które obdarzane były zaufaniem jak i nie uchylały się od pracy na rzecz wydziału i uczelni.

Lata akademickie 1964/65 ÷ 1968/69

Dziekanem Wydziału w tym okresie był prof. dr Jan Podoski, wybrany na to stanowisko przez radę wydziału. Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej (1928 r.). Uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych w 1949 roku, stanowisko profesora w 1956 roku. Prace w dziedzinie trakcji elektrycznej i transportu miejskiego. Projektant elektryfikacji warszawskiego węzła kolejowego w latach 1928 ÷ 1933. Dyrektor naczelny Bydgoskich Zakładów Przemysłowych w latach 1938 ÷ 1939. Jednocześnie był już w tym czasie związany z Wydziałem Elektrycznym pracując na połowie etatu asystenta. Oficer, członek Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w czasie II Wojny Światowej, m.in. szef Wydziału S zajmującego się przerzutami lotniczymi do kraju, walczył następnie wraz z 1 Dywizją Pancerną gen. Stanisława Maczka. Dyrektor naukowy Instytutu Elektrotechniki w latach 1947 ÷ 1949. Wykładowca Szkoły Inżynierskiej im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. Aresztowany w grudniu 1949 roku był oskarżony o szpiegostwo na rzecz mocarstw zachodnich oraz usiłowanie obalenia istniejącego ustroju. Został skazany w 1951 roku na 8 lat więzienia, utratę mienia i pozbawienie praw obywatelskich i honorowych na 3 lata. Został urlopowany z więzienia w 1954 roku na pogrzeb ojca, Romana Podoskiego (profesora Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej od r. akad. 1919/20) Uzyskał ułaskawienie w 1954 roku i podjął pracę na Wydziale Elektrycznym, zaś w 1989 roku został rehabilitowany. Doktor Honoris Causa Politechniki Warszawskiej (1985 r.).

Prodziekanami zostali wybrani:
— prof. dr Władysław Latek (maszyny elektryczne)*),
— prof. dr Józef Żydanowicz (automatyka i zabezpieczenia),
— doc. dr Jacek Wojtowicz (matematyka).
Rada wydziału powołała komisje wydziałowe i dziekańskie (w protokołach [10] z posiedzeń rady nie zaznaczono, które z tych komisji podlegały radzie, które bezpośrednio dziekanowi).
Były to następujące komisje do spraw:
1. Programów — przewodniczący doc. S. Lebson.
2. Aparatury naukowej — przewodniczący prof. J. Kryński.
3. Rozwoju wydziału — przewodniczący (brak danych w protokołach Rady Wydziału).

4. Nostryfikacji — przewodniczący prof. T. Cholewicki.
5. Nagród - przewodniczący prof. W. Latek.
6. Pomocniczych pracowników nauki - przewodniczący prof. dr B. Dubicki.

7. Stypendialnych - przewodniczący mgr inż. W. Kłossowski.

8. Praktyk - przewodniczący prof. dr J. Żydanowicz.
9. Obsady Katedry Fizyki Ogólnej „A” - przewodniczący prof. dr J. L. Jakubowski.
10. Podręczników Wydz. Elektrycznego — przewodniczący prof. dr J. L. Jakubowski.
11. Zagospodarowania terenowego — przewodniczący prof. T. Kahl.

12. Pożarowo-techniczna — przewodniczący mgr J. Jędrzejewski.

ponadto powołano pełnomocników dziekana do spraw:
1. Naukowych - prof. dr T. Schwartz.

2. Łączności z WSI w Białymstoku - doc. W. Kotowski.
3. Łączności z WSI w Lublinie - prof. Z. Grunwald.

4. Wyjazdów i wizyt zagranicznych pracowników naukowych - mgr inż. Staniszewski.
5. Ztrudnienia absolwentów - prof. Z. Figurzyński.

6. Domów studenckich - prof. H.S. Kozłowski.

Rada Wydziału Elektrycznego wybrała swojego delegata do senatu Politechniki Warszawskiej; został nim prof. dr B. Dubicki.

Rok akademicki 1969/70
 

Dziekanem, zgodnie z nową ustawą, został mianowany doc. dr hab. Tadeusz Kaczorek po odmowie przyjęcia nominacji na to stanowisko przez prof. dr J. Podoskiego. Doc. dr hab. Tadeusz Kaczorek absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej (1956 r.) uzyskał stopień doktora nauk technicznych w 1962 roku, habilitował się i uzyskał stanowisko docenta w 1964 r. zaś stanowisko profesora w 19”71 r. Prace z dziedziny automatyki, teorii sterowania i systemów. Dyrektor Instytutu Sterowania i Elektroniki Przemysłowej (ISEP) w latach 1970÷ 1981. Prorektor Politechniki Warszawskiej w latach 1970÷ 1973.   Na prodziekanów zostali powołani: - doc. dr hab. Stefan Bernas (elektroenergetyka) - ds. nauki, - doc. dr Zdzisław Paczkowski (fizyka) - ds. dydaktyki i wychowania na I roku studiów, - doc. dr Henryk Tunia (napęd elektryczny) - ds. dydaktyki na starszych latach, - doc. dr hab. Zbigniew Ciok (techn. wysokich napięć) - ds. studiów zawodowych.

Ustanowione zostały jednocześnie komisje rady wydziału do spraw:
1 ÷ 5. Przewodów doktorskich

- przewodniczący: prof. Z. Grunwald,
- przewodniczący: prof. T. Kahl,
- przewodniczący: prof. J. Kryński,
- przewodniczący: doc. S. Lebson,
- przewodniczący: prof. T. Schwartz.

6. Programów
7. Nagród
8. Praktyk
9. Budowy nowego gmachu Wydziału Elektrycznego
10. Studium doktoranckiego

Powołani zostali również nowi przedstawiciele do rady wydziału spośród wykładowców, adiunktów i asystentów w liczbie pięciu osób. Jednocześnie została powołana, zgodnie z nową ustawą o szkolnictwie wyższym Rada Wydziału do spraw Młodzieży. Przewodniczył jej prodziekan ds. dydaktyki i wychowania (w późniejszych latach prodziekan ds. studenckich). W skład rady wchodzili nauczyciele akademiccy powołani przez dziekana stanowiący 2/3 liczby jej członków. Byli to przede wszystkim wszyscy opiekunowie grup studenckich na poszczególnych latach studiów i opiekunowie lat studiów oraz przedstawiciele PZPR i ZNP. Pozostała 1/3 część liczby członków rady stanowili przedstawiciele młodzieży akademickiej delegowani przez SZSP i grupę studencką PZPR oraz przedstawiciele grup studiów. Rada Wydziału do spraw Młodzieży zajmowała się pracą wychowawczą na Wydziale wśród studentów, warunkami bytowymi studentów, organizacją toku studiów, organizacją programu nauczania oraz opieką nad grupami i latami studiów. Rada ta działała do końca roku akademickiego 1979/80.
Rada wydziału wybrała swojego delegata do senatu Politechniki Warszawskiej został nim prof. T. Kahl.
Pierwszym sekretarzem OOP PZPR był w tym okresie doc. dr Roman Matla.
 

Rok akademicki 1970/71
 

Był to rok, w którym nastąpiła zasadnicza zmiana struktury organizacyjnej wydziału i przestały istnieć katedry, powstało 5 instytutów. Dziekanem Wydziału Elektrycznego został mianowany prof. dr Władysław Latek. Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej W czasie II Wojny Światowej od 1941 r. członek Batalionów Chłopskich a następnie w stopniu kapitana zastępca komendanta obwodu B. Ch. W 1943 r. został delegatem Rządu Londyńskiego na powiat Lubartów. Pracował na Wydziale Elektrycznym od 19... roku. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w 1951 roku, stanowisko docenta w 1955 roku, zaś stanowisko profesora w 1964 roku. Prace w dziedzinie maszyn elektrycznych, w szczególności maszyn wielkich mocy. Kierownik Zakładu Maszyn Elektrycznych Instytutu Maszyn Elektrycznych (IME) w latach 1970÷1976, dyrektor tegoż Instytutu w latach 1976-1981. — przewodniczący: prof. dr W. Latek. — przewodniczący: doc. dr hab. S. Bernas. — przewodniczący: doc. dr H. Tunia. — przewodniczący: dr Z. Konarzewski. — przewodniczący: doc. dr E. Lipiński (powołany w późniejszym terminie).

Na prodziekanów zostali powołani:
- doc. dr hab. Stefan Bernas (elektroenergetyka) - ds. nauki,
- doc. dr Henryk Tunia (napęd elektryczny) - ds. dydaktyki,
- doc. dr Zdzisław Paczkowski (fizyka) - ds. studenckich,

- doc. dr hab. Zbigniew Ciok (techn. wysokich napięć) - ds. studiów dla pracujących.

Rada wydziału powołała następujące komisje:
1. Programową — przewodniczący prof. dr J. Podoski, od lutego 1971 r. - prof. dr W. Latek po wyjeździe prof. dr J. Podoskiego za granicę.
2. Rozwoju młodej kadry — przewodniczący prof. dr B. Dubicki, komisja w styczniu 1971 r. zakończyła działalność, obowiązki przejęło kolegium dziekańskie oraz kolegia instytutów.
3. Aparatury naukowej — przewodniczący doc. S. Lebson.
4. Nostryfikacji — przewodniczący prof. T. Cholewicki.
5. Współpracy z zagranicą przewodniczący prof. K. Kolbiński.
6. Współpracy z przemysłem — przewodniczący prof. Z. Grunwald, od marca 1971 r. prof. dr W. Latek.
7. Praktyk — przewodniczący doc. dr H. Tunia, od marca 1971 r. doc. dr Z. Flisowski.
8. Nagród — przewodniczący doc. dr hab. S. Bernas.
9. Lokalowa, BHP, pożarowa — przewodniczący dr W. Kłossowski, od marca 1971 dr E. Koziej.

Działali również powołani przez Radę Wydziału jej pełnomocnicy do spraw:
1. Badań naukowych — prof. T. Schwartz, a po jego śmierci w 1971 r. dr M. Hering.
2. Kredytów — doc. S. Lebson.
3. Budowy nowego gmachu WE — doc. dr Z. Konarzewski.
4. WSI w Lublinie — prof. Z. Grunwald.
5. Bytowych i domów studenckich — dr S. Bolkowski, dr Z. Zawisławski, dr J. Miszczak od marca 1971 r. dr J. Miszczak, dr R. Włodarski.
6. Studium doktoranckiego na WE — doc. dr E. Lipiński.

7. Międzywydziałowego studium doktoranckiego — prof. J. Podoski oraz doc. dr J. Wojtowicz.
Delegatem Rady Wydziału do senatu uczelni został ponownie wybrany prof. T. Kahl.
Pierwszym sekretarzem OOP PZPR był w tym okresie dr Zdzisław Trzaska.
 

Lata akademickie 1971/72 ÷ 1980/81
 

W czasie kolejnych kadencji, przez dziesięć lat, funkcję dziekana wydziału sprawował mianowany na to stanowisko doc. dr Henryk Tunia. Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej (1950 r.). Rozpoczął pracę na naszym wydziale w 1956 roku. Uzyskał stopień doktora nauk technicznych w 1960 roku, stanowisko docenta w 1968 roku, zaś stanowisko profesora w 1974 roku. Prace w dziedzinie automatyki napędu Elektrycznego i energoelektroniki. Kierownik Zakładu Elektroniki Przemysłowej od 1970 roku. W latach 1977-1980 przewodniczący Zespołu Dydaktyczno Wychowawczego dla kierunku Elektrotechnika w Min.N.Sz.W. i T. Konsultant w Przemysłowym Instytucie motoryzacji. W latach 1969-1972 był przewodniczącym Warszawskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej stosowanej. Na stanowiska prodziekanów tali mianowani i sprawowali swoje funkcje w latach 1971/72÷ 1974/75: - doc. dr hab. Stefan Bernas (elektroenergetyka) — ds. nauki, - doc. dr Wiesław Kłosowski (miernictwo elektryczne) — ds. dydaktyki I roku studiów, - doc. dr Zdobysław Flisowski (techniki wysokich napięć) — ds. dydaktyki 11÷ V roku studiów, - doc. dr Stefan Piątek (maszyny elektryczne) — ds. studiów wieczorowych i zaocznych, od jesieni 1972 r. rektor powołał doc. dr. A. Au na kierownika studiów zaocznych.

W latach akademickich 1975/76 ÷ 1977/78 na stanowiska prodziekanów zostali mianowani:

- doc. dr Zdobysław Flisowski (technika wysokich napięć),
- doc. dr Andrzej Au (aparaty elektryczne),
- doc. dr Ryszard Matusiak (trakcja elektryczna).
W ostatnich dwóch latach kadencji dziekana prof. dr H. Tuni, tj. w latach
- doc. dr hab. Szczęsny Kujszczyk (sieci elektrycznych- ds. nauczania,
- doc. dr Ryszard Matusiak (trakcja elektryczna) - ds. studenckich,
- doc. dr Augustyn Chwaleba (miernictwo elektryczne) - ds. studiów dla pracujących.
Na delegatów rady wydziału do senatu byli wybierani:
w latach 197 1/72 ÷ 1974/75 — prof. dr W. Latek,
w latach 1975/76÷ 1976/77 — prof. dr Roman Matla,
w latach 1977/78 ÷ 1979/80 — prof. dr hab. S. Bernas.

W roku akademickim 1971/72, na początku swej kadencji, dziekan doc. dr H. Tunia wprowadził zmiany w składach niektórych komisji rady wydziału oraz na stanowiskach pełnomocników rady wydziału. Poniżej wymieniono te komisje i pełnomocników z zaznaczeniem późniejszych zmian (wg zapisów z protokołów posiedzeń rady wydziału [10]).
 

Komisje rady wydziału:
1. Rozwoju wydziału — przewodniczący doc. dr J. Maksymiuk, od jesieni 1978 r. doc. dr hab. Z. Ciok.
2. Programowa- przewodniczący prof. dr W. Latek, od jesieni 1978 r. doc. dr Z. Flisowski, komisja zakończyła działalność w styczniu 1981 r.
3. Nostryfikacji - przewodniczący prof. T. Cholewicki.
4. Współpracy z przemysłem — przewodniczący prof. dr W. Latek.

5. Lokalowa — przewodniczący doc. dr hab. E. Koziej.
 

Na jesieni 1973 r. rektor powołał nową komisję lokalową pod przewodnictwem prof. dr. hab. S. Bernasa w następstwie sprzecznych poglądów członków rady wydziału w sprawach gospodarki lokalami w obrębie wydziału.
6. BHP i pożarowa- przewodniczący doc. dr Z. Flisowski.
7. Praktyk- przewodniczący doc. dr W. Kłossowski.
8. Nagród - przewodniczący prof. dr hab. S. Bernas (powołana w czerwcu
1972 r.).
W styczniu 1981 r. Rada Wydziału powołuje na wniosek kolegium dziekańskiego nowe komisje:
— Lokalową — przewodniczący doc. dr M. Namiotkiewicz.
— Rozwoju nauki i dydaktyki- przewodniczący prof. dr hab. Z. Ciok.
— Struktury wydziału- przewodniczący prof. dr W. Latek.
oraz zespół ds. koordynacji programów studiów- przewodniczący prof. dr hab. S. Kujszczyk, postanawiając jednocześnie powołać w późniejszym terminie komisję programową, która wykorzysta wyniki prac zespołu.

W maju 1981 roku rada wydziału powołała komisję dla ustalenia programu
obchodów 60-lecia Wydziału Elektrycznego pod przewodnictwem prof. Z. Grunwald oraz komitet organizacyjny obchodów 60-lecia wydziału pod przewodnictwem prof. dr. Romana Matli z sekretarzem dr. A. Staniszewskim.
W czerwcu 1981 r. rada wydziału powołała komisję ds. nadbudowy gmachu WE pod przewodnictwem doc. dr. R. Matusiaka.
W roku akademickim 1971/72, na początku kadencji dziekana doc. dr. H. Tuni, powołani zostali następujący pełnomocnicy rady wydziału do spraw:
1. Aparatury naukowej - mgr inż. M. Siciński.
2. Wymiany zagranicznej studentów - mgr inż. A. Siedlecki.
3. Badań naukowych - doc. dr hab. J. Owczarek i dr M. Hering.
4. Kredytów - doc. S. Lebson.
5. Budowy nowego gmachu WE - doc. dr Z. Konarzewski.
6. WSI w Lublinie - prof. Z. Grunwald.
7. Bytowych i domów studenckich - dr R. Włodarski.
S. Studium doktoranckiego - doc. dr E. Lipiński do jesieni 1978 roku, następnie prof. dr J. Kożuchowski, od marca 1979 prof. dr hab. J. Owczarek.
Wydarzenia społeczno-polityczne w kraju na przełomie lat 1980—1981 : warły również istotny wpływ na kształtowanie się nowych stosunków na zelni i na Wydziale Elektrycznym. Oto cytaty z Zarysu historii WE
2l—1981 [30]:
 

„Na jesieni 1980 r. przestał działać w Politechnice Warszawskiej Związek Nauczycielstwa Polskiego. Powstał Niezależny Samorządny Związek Zawodowy SOLIDARNOŚĆ, a następnie ZNP pracowników szkół wyższych i instytutów naukowych. Koła SOLIDARNOŚCI działały przy wszystkich instytutach, a ZNP działały przy dwóch instytutach: Instytucie Maszyn Elektrycznych i Instytucie Elektrotechniki Teoretycznej i Miernictwa Elektrycznego. Zmienię władze partyjne w uczelni i na wydziale.”
W styczniu 1981 r. rektor prof. dr hab. Stanisław Pasynkiewicz złożył dymisję na ręce ministra szkolnictwa wyższego. Dymisja została przyjęta. Pełniącym obowiązki rektora został prof. dr hab. Alfred Swit.
" W wyniku długich dyskusji i konsultacji ze środowiskiem uczelni, senat przyął zasady powoływania dziekanów i rektora. Główną ich ideą było przywrócenie elekcyjności tych urzędów i demokratyzacja ciał wyborczych.
 

I tak dziekan elekt był wybierany przez Wydziałowe Kolegium Wyborcze składające się ze wszystkich samodzielnych pracowników wydziału (45% składu kolegium), przedstawicieli pozostałych nauczycieli akademickich
przedstawicieli pozostałych pracowników (5%) oraz przedstawicieli studentów (25%). W dniu 25 marca 1981 r. kolegium wyborcze Wydziału Elektrycznego dokonało wyboru dziekana-elekta, został nim doc. dr Mieczysław Hering.
Rektorem elektem został wybrany w dniu 11 kwietnia 1981 r. prof. dr Władysław Findeisen, absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej dotychczasowy dyrektor Instytutu Automatyki Wydziału Elektroniki.

Tak wybrani elekci zostali następnie powołani na swoje stanowiska przez ministra NSzWiT (rektor) i rektora (dziekani).
Pewnej demokratyzacji uległo również powoływanie prodziekanów, dyrektorów instytutów i ich zastępców oraz kierowników zakładów.
W październiku 1981 r. Wydział Elektryczny przyjął nowe zasady formowania i działania Rady Wydziału. Zasady te zostały opracowane przez dziekana w konsultacji z podstawową organizacją partyjną, organizacjami instytutowymi NSZZ SOLIDARNOŚĆ i ZNP szkół wyższych i instytucji naukowych, a następnie zaaprobowane przez zebranie wszystkich pracowników wydziału. Rada Wydziału jako najwyższy organ wydziału, działała poprzez Radę Naukową złożoną ze wszystkich samodzielnych pracowników nauki oraz Radę Samorządową złożoną z przedstawicieli pracowników wybieranych w instytutach i z przedstawicieli studentów wybieranych na poszczególnych latach studiów. Rada naukowa miała głos stanowiący w sprawach nadawania stopni naukowych i wnioskowania o nadanie tytułów naukowych oraz głos opiniodawczy we wszystkich innych sprawach dotyczących wydziału. Rada samorządowa miała głos stanowiący we wszystkich istotnych sprawach dotyczących wydziału z wyłączeniem spraw zastrzeżonych dla rady naukowej”.
Organem pomocniczym dziekana było kolegium dziekańskie złożone z prodziekanów, dyrektorów instytutów, I sekretarza POP, przedstawicieli NSZZ SOLIDARNOŚĆ i ZNP oraz przedstawicieli organizacji studenckich SZSP i NZS.
 "Dziekan został z urzędu przewodniczącym Rady Wydziału, Rady Naukowej, Rady Samorządowej i Kolegium Dziekańskiego.
Kandydatów na prodziekanów przedstawił dziekan, podlegali oni akceptacji Wydziałowego Kolegium Wyborczego. Kandydatów na dyrektorów instytutów przedstawił również dziekan na podstawie balotażu przeprowadzonego w instytutach. Balotaż polegał na tajnym zgłoszeniu przez każdego pracownika instytutu tych spośród samodzielnych pracowników nauki, którzy posiadają odpowiednie. jego zdaniem, kwalifikacje na stanowisko dyrektora. Przedstawieni delegaci podlegali akceptacji Wydziałowego Kolegium Wyborczego.
Kandydatów na wicedyrektorów przedstawiali dyrektorzy, przedstawieni kand\ d cdiegali również akceptacji Wydziałowego Kolegium Wyborczego. Formalne powołanie na stanowisko należało do rektora, który podejmował również decyzje osobowe w tych sytuacjach, w których wskutek negatywnych decyzji Kolegium Wyborczego lub braku zdecydowanego wyniku balotażu wydział nie mógł wysunąć kandydata.”
 

Pierwszymi sekretarzami OOP PZPR byli w tym okresie:
1970—73 dr Zdzisław Trzaska,
1973—74 mgr Witold Zdunek,
1974—77 mgr Jerzy Mazurek,
1977—80 dr Janusz Mazur.

Lata akademickie 1981/82 ÷ 1986/87

W tym okresie dziekanem był doc. dr hab. Mieczysław Hering, elekt wydziałowego kolegium wyborczego, powołany na to stanowisko przez rektora. Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej (1960 r.).Uzyskał stopień doktora nauk technicznych w 1968 roku, stopień doktora habilitowanego 1972 roku, stanowisko docenta w 1974 roku, zaś stanowisko profesora 1985 roku. Prace w dziedzinie elektrotermii. W chwili obejmowania stanowiska dziekana był członkiem Komitetu Dyrekcyjnego Międzynarodowej Unii Elektrotermii, członkiem Komitetu Elektrotechniki PAN, przewodniczącym Polskiego Komitetu Elektrotermii, przewodniczącym Komisji Normalizacyjnej ds. Elektrotermii przemysłowej, członkiem Polskiego Komitetu Techniki Próżni i Technologii Elektropróżniowych, członkiem Rady Naukowej Instytutu Przemysłu Gumowego. Na okres kadencji 1981/89-1983/84 na prodziekanów zostali wybrani: - doc. dr Ryszard Sochocki (maszyny elektryczne)- ds. nauki, - doc. dr Stanisław Bolkowski (elektrotechnika teoretyczna) - ds. nauki - doc. Dr hab. Zdobysław Flisowski (technika wysokich napięć) – ds. wychowawczych.

Jak już wspomniano Rada Wydziału dzieliła się na dwa niezależne, uzupełniające się organy kolegialne. Każdemu z nich przewodniczył dziekan.
Rada Naukowa składała się z 37 profesorów i docentów.

Rada Samorządowa składała się z:

- 10 profesorów, docentów i doktorów habilitowanych (po dwie osoby z każdego z pięciu instytutów),

- 10 pozostałych nauczycieli akademickich (po dwie osoby z instytutu),

- 6 pracowników wydziału (po jednej osobie z instytutu i jednej z dziekanatu),

- po jednym przedstawicielu: PZPR, ZNP, NSZZ „Solidarność”, NZS i ZSP,

- jednego przedstawiciela, uczestnika studium doktoranckiego.
Łącznie 32 osoby

Rada Naukowa ustaliła składy i powołała przy każdym instytucie komisje przewodów doktorskich.
Rada Samorządowa powołała:
1. Komisję ds. statutu Wydziału Elektrycznego
2. Komisję metod i kierunków kształcenia
3. Komisję regulaminową samorządu
4. Komisję ds. wyboru kierowników zakładów; w rezultacie prac, po wyłonieniu kandydatów, rada naukowa w listopadzie 1981 roku wybrała w głosowaniu tajnym kierowników zakładów w poszczególnych instytutach.
Dziekan poinformował radę naukową (11.11.1981 r.) o powołaniu zespołów dziekańskich do spraw:

- Dydaktyki – przewodniczący prof. dr hab. Z. Ciok,
- Rozwoju wydziału - przewodniczący doc. dr S. Bolkowski,
- Lokalowych - przewodniczący prof. dr hab. T. Bełdowski.
W tym okresie pierwszymi sekretarzami OOP PZPR byli:
1980—84 dr Marek Kuźmiński,
1984—86 dr Andrzej Sęk.
13 grudnia 1981 roku został ogłoszony stan wojenny.

Pierwsze posiedzenie rady wydziału w stanie wojennym odbyło się dnia
10 marca 1982 roku. Zostało na nim ogłoszone, że: „Zgodnie z wytycznymi w sprawie działania szkół wyższych w okresie obowiązywania stanu wojennego kompetencje dotychczas funkcjonującej rady wydziału przejmuje rada wydziału w składzie wg ustawy o szkolnictwie wyższym z 1958 roku oraz wg dekretu o stanie wojennym”.
W dniu 14 kwietnia 1982 roku rada wydziału podjęła uchwałę następującej treści: „W związku z 1 rocznicą wyboru prof. dr hab. Władysława Findeisena na Rektora Politechniki Warszawskiej Rada Wydziału Elektrycznego jednomyślnie uchwaliła przesłanie J.M. Rektorowi i całemu kierownictwu uczelni wyrazów uznania za dotychczasową wysoko przez radę ocenioną działalność w tym trudnym dla uczelni i kraju roku oraz życzenia dalszej owocnej pracy.”
W tym trudnym, również dla władz wydziału, okresie początkowych lat osiemdziesiątych kierowanie wydziałem było zadaniem wymagającym szczególnych umiejętności negocjacji, cierpliwości, opanowania i dużego zaangażowania wobec licznych i różnych postulatów, zarządzeń i przepisów.

W październiku 1982 roku — na podstawie uchwały senatu PW oraz w myśl nowej ustawy o szkolnictwie wyższym z dnia 1.9.1982 r. rada wydziału ukonstytuowała się w następującym składzie:
- profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani             - 44 osoby
- przedstawiciele pozostałych nauczycieli akademickich - 10 osób
- przedstawiciele pozostałych pracowników Wydziału     - 6 osób

- przedstawiciele studentów                                      - 8 osób

razem: 68 osób

ponadto z głosem doradczym:

- przedstawiciele POP PZPR i SZSP                   - 2 osoby

- emerytowani profesorowie i docenci                - 12 osób

- przedstawiciele instytutów: Fizyki, Matematyki,
Nauk Ekonomiczno Społecznych                       - 3 osoby

- przedstawiciel Studium Wojskowego                - 1 osoba
łącznie: 86 osób.
Powstał w ten sposób zespół, który - jak o tym świadczą listy obecności z zebrań rad wydziału - nigdy nie spotkał się w pełnym składzie.
Jednocześnie powołane zostały komisje rady wydziału:
1. Rozwoju wydziału - przewodniczący prof. dr hab. Z. Ciok,
2. Lokalową - przewodniczący prof. dr hab. T. Bełdowski.
W lutym 1983 roku rada wydziału powołała dalsze komisje:

- Struktury Wydziału - przewodniczący prof. dr hab. W. Wasiluk oraz: statutową, metod i kierunków kształcenia, polityki naukowej wydziału, rozwoju kadry wydziału, nagród i odznaczeń, które w późniejszym terminie miały wybrać swych przewodniczących. W protokołach rady wydziału brak informacji kogo wybrano jako przewodniczących.
W listopadzie 1983 roku powołano komisję współpracy z zagranicą, z przewodniczącym prof. dr hab. T. Kaczorkiem.
Na kadencję w latach 1984/85-1986/87 został ponownie wybrany i zatwierdzony dziekan doc. dr. hab. Mieczysław Hering.
Na stanowiska prodziekanów zostali wybrani:
- doc. dr Ryszard Sochocki (maszyny elektryczne) -ds. nauki
- prof. dr Stanisław Bolkowski (elektrotechnika teoretyczna) - ds. dydaktyki
- doc. dr hab. Zdobysław Flisowski (techniki wysokich napięć -ds. studenckich
- doc. dr hab. Augustyn Chwaleba (miernictwo elektryczne) - ds. studiów wieczorowych i zaocznych.

W listopadzie 1984 roku Rada Wydziału powołała komisje:
1. Polityki naukowej - przewodniczący prof. dr hab. J. Maksymiuk.
2. Metod i kierunków kształcenia - przewodniczący doc. dr hab. W. Koczara.
3. Struktury i organizacji wydziału - przewodniczący doc. dr J. Jaworski.
4. Rozwoju kadry naukowe - przewodniczący prof. dr hab. A. Roguski.
5. Współpracy z zagranicą - przewodniczący prof. dr hab. T. Kaczorek.
6. Nagród i odznaczeń - przewodniczący prof. dr H. Tunia.
7. Środowiska - przewodniczący doc. dr M. Kochel. W listopadzie 1985 roku został odwołany ze stanowiska rektora prof. dr hab. Władysław Findeisen.
W marcu 1987 roku rada wydziału wprowadziła pewne zmiany w składach swoich komisji i dostosowała ich strukturę do komisji senackich; ustanowione zostały następujące komisje:

1. Organizacji i rozwoju wydziału — przewodniczący doc. dr J. Jaworski.
2. Dydaktyki i wychowania — przewodniczący doc. dr W. Koczara.
3. Badań naukowych — przewodniczący prof. dr hab. J. Maksymiuk.
4. Rozwoju kadr naukowych — przewodniczący prof. dr hab. A. Roguski.
5. Współpracy z zagranicą — przewodniczący prof. dr hab. T. Kaczorek.
6. Nagród i odznaczeń — przewodniczący prof. dr H. Tunia.

Na ostatnim w kończącej się kadencji zebraniu rady wydziału w dniu 01.07.1987 roku po wygłoszeniu przez dziekana prof. dr hab. Mieczysława Heringa sprawozdania za lata 1981—1987 została podjęta uchwała o następującej treści:
„Dziekan i prodziekani kierując Wydziałem w tym trudnym okresie utrzymali wysoki poziom naukowy i pozycję Wydziału, uzyskali bardzo dobre wyniki dydaktyczne, utrwalili koleżeńską atmosferę na Wydziale, a także uzyskali sukces inwestycyjny (nadbudowa gmachu Elektrycznego — przyp. autora). Rada Wydziału wyraża uznanie dla tej uwieńczonej sukcesami działalności i składa za nią dziekanowi Mieczysławowi Heringowi i prodziekanom:
Stanisławowi Bolkowskiemu, Augustynowi Chwalebie, Zdobysławowi Flisowskiemu i Ryszardowi Sochockiemu gorące podziękowania.” Uchwała została podjęta jednomyślnie i oklaskami.

Lata akademickie 1987/88 ÷ 1989/90

Dziekanem Wydziału został prof. dr Stanisław Bolkowski, wybrany przez radę wydziału i mianowany na to stanowisko przez rektora. Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej (1956 r.). Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1965 roku, stanowisko docenta w 1971 roku, zaś stanowisko profesora w 1983 roku. Prace w dziedzinie elektrotechniki teoretycznej. Zastępca dyrektora Instytutu Elektrotechniki Teoretycznej i Miernictwa Elektrycznego w latach 1973—1975. Od 1975 roku kierownik Zakładu Elektrotechniki Teoretycznej. Członek Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. Na okres kadencji 1987/88 ÷ 1989/90 w tym samym trybie stanowiska prodziekanów objęli: - doc. dr hab. Kazimierz Mikołajku (elektrotechnika teoretyczna) - ds. nauki, - doc. dr hab. Jacek Czajewski (miernictwo elektryczne) - ds. dydaktyki, - doc. dr hab. Antoni Dmowski (technika wysokich napięć) - ds. studenckich, - dr inż. Alfred Kiszko - p.o. (maszyny elektryczne) - ds. studiów dla pracujących.

W październiku 1987 r. Rada Wydziału powołała następujące komisje:
1. Dydaktyki i wychowania — przewodniczący prof. dr hab. Z. Flisowski.
2. Badań naukowych — przewodniczący prof. dr hab. J. Maksymiuk.

3. Współpracy z zagranicą - przewodniczący prof. dr hab. T. Kaczorek, zaś po jego wyjeździe na placówkę PAN w Rzymie od kwietnia 1988 r. - prof. dr hab. J. Maksymiuk.
4. Rozwoju kadry naukowej - przewodniczący prof. dr hab. E. Koziej.

5. Historii i tradycji wydziału - przewodniczący dr inż. A. Staniszewski.
Ponadto dziekan poinformował radę wydziału o powołaniu swoich pełnomocników do spraw:
1. Budowy gmachu - prof. dr R. Matusiak.
2. Praktyk zagranicznych - dr S. Kulas.
3. Praktyk krajowych - dr S. Filipowicz.
4. Domów studenckich – mgr A. Szeląg.
5. BHP i przeciwpożarowych - mgr J. Pasternakiewicz.
6. Opieki zdrowotnej studentów - dr A. Pawlęga.
7. Kół naukowych - mgr A. Haraziński.
8. Planu studiów - mgr K. Rybiński.
9. Informatyki - doc. dr hab. M. Stabrowski.
10. Pomocy materialnej - dr P. Fabiański.
11. Opieki nad studentami zagranicznymi - dr L. Mierzejewsk

W skład rady wydziału wchodzili w tej kadencji:

- profesorowie i docenci                                          - 51 osób

- zapraszany p.o. prodziekana ds. studiów

dla pracujących dr A. Kiszko                                     - 1 osoba

- przedstawiciele: PZPR, ZNP, ZSP, Studium
Wojskowego, samorządu studenckiego                        - 5 osób

- od 10 maja 1989 r. przedstawiciel NSZZ Solidarność    - 1 osoba

- zapraszani emerytowani profesorowie i docenci
z głosem doradczym)                                              - 12 osób

razem: 70 osób Ostatnim na wydziale sekretarzem OOP PZPR był w okresie 1986—89 doc. hab. Jan Kacprzak [31].